Scroll down for English

29 km
Tekst: Mike
Foto’s: Mike en Joachim

Het plan was om een ​​weekend te kamperen op de Marker Wadden, maar de camping is dit jaar niet open – vreemd genoeg omdat Natuurmonumenten geen systeem heeft dat online boekingen beheert! Laten we hopen dat ze volgend jaar hun zaakjes op orde krijgen.
Vijf van ons ontmoetten elkaar vroeg (maar misschien niet vroeg genoeg) op zondagochtend – Joachim, Ivo, Gertjan, Iede en ikzelf. Na het laden van de auto’s en een korte briefing over de route gingen we op weg naar Bovenkarspel, waar ik op Google Earth had gevonden wat op een goed startpunt leek. Maar satellietfoto’s kunnen bedrieglijk zijn, dus we hadden wat alternatieven achter de hand.
Gelukkig was de plek ideaal, een klein strandje bij de parkeerplaats, bijna verlaten. In het kleine haventje lagen enkele boten aangemeerd en we hadden een kort gesprek met een zeer gebruind stel op een jacht dat de dag ervoor op de Marker Wadden was geweest en de hele zomer rond zeilde.
We pakten ons water, lunches en jassen in geval van slecht weer in de kajaks en vertrokken. Het weer was geweldig, zonnig en wind van 3 Bft, later overgaand in 4 Bft. Bij het ronden van de steiger kwamen we in de wind en voelden plotseling de volle kracht ervan, het was misschien maar 3 Bft, maar het waaide zijwaarts en veroorzaakte flinke golven. Twee van de groep hadden niet veel ervaring op open water en dit was een vuurdoop! Zeker toen we verder het meer in gingen, waar de golven tussen de 0,5 en 1 meter waren!

Filmpje van 5 sekondenDe wind waaide op dat moment al 15 km over het water, genoeg om goede surfgolven op te wekken. Helaas gingen we in dit stadium vrij langzaam, dus we hadden niet veel tijd om veel golven te vangen, maar Iede en ik pakten er wel een paar.
We sneden de geplande hoek af vanwege de snelheid van de groep en gingen al snel recht op de Wadden af. Het was voor sommigen een zware strijd, balancerend op de golven die van rechts achter kwamen, de grote golven hebben de neiging om je te laten kennismaken met surfen, als je niet voorzichtig bent. Sommige lessen in het gebruik van de scheg werden uitgedeeld, en ze waren allemaal redelijk goed in het balanceren van de natuurkrachten – wind, golven – centra van laterale rotatie, actie en reactie!
Nadat we het grootste deel van de eerste uren op de communicatietoren in Lelystad hadden gericht, zagen we uiteindelijk het eerste stukje van de Wadden aan de horizon, de uitkijktoren, die een beetje op ET leek. Na daar een tijdje op gericht te hebben, besloten we op het strand te landen; naar de haven gaan zou nog ongeveer 30 minuten hebben geduurd.
Vanaf hier liepen we de nederzetting in en voelden ons een beetje als Robinson Crusoe die de beschaving opnieuw betrad. We betaalden onze contributie en lunchten. Helaas moesten we terug peddelen met een lichte tegenwind van 4 Bft, en we hadden al een hele tijd nodig om op de Wadden te komen, dus konden ons slechts een korte pauze veroorloven, maar moesten wel een korte wandeling en beklimming van de toren maken.
Vanaf daar was het een behoorlijk ploeteren terug, het ging langzaam in de golven, maar de nieuwelingen genoten er inmiddels van! Zelfs de windstoten van 5½ Bft. We hielden een korte pauze op het water, maakten een vlot van de kajaks en verteerden wat suiker.

Ivo op de top van een golf. Let op het hoofd van Gertjan in de volgende trog bij de boeg! Ik lag in een trog bij het maken van de foto.
De navigatie werd bemoeilijkt doordat er tot de laatste paar honderd meter geen boeien waren. Zelfs de boeien op de kaart lagen niet op het water! In de laatste 4 km of zo begon de wind af te nemen, en we hadden wat uitstel toen we in de luwte van het land in het westen kwamen. Nadat we het kanaal bij de sluis bij Enkhuizen waren overgestoken, peddelden we verder naar het strand. Hier begroette ik het stel op het jacht dat ik eerder had gesproken, ze waren behoorlijk bezorgd en waren twee keer naar het strand gegaan om te zien of we het zouden redden! Ze waren bijna net zo opgelucht als wij om terug te zijn.
Na het inpakken gingen we snel naar de club en daarna naar huis voor een heel laat diner. Het was een lange dag, maar goed peddelen in geweldig open water!

Markermeer (22 June 2022)

29 km
Text: Mike
Photo’s: Mike & Joachim 

The plan was for a weekend, camping on the Marker Wadden, but the camp site is not open this year – strangely because Natuurmonumenten does not have a system that manages bookings online! Let’s hope they get their act together for next year.

Five of us met early (but maybe not early enough) on Sunday morning – Joachim, Ivo, Gertjan, Iede and myself. After loading the cars and a short briefing on the route we set out for Bovenkarspel, where I had found what looked – on Google Earth – like a good starting point. But satellite photos can be deceiving so we had some alternatives.

Luckily the place was ideal, a small beach near the car park, almost deserted. There were some boats moored in the small harbour and we had a short chat with a very tanned couple on a yacht who had been to the Marker Wadden the day before and were sailing around for the whole summer.

We packed our water, lunches and jackets in case of bad weather into the kayaks and set off. The weather was great, sunny and wind at 3 Bft, becoming 4 Bft later. Rounding the jetting we came into the wind and suddenly felt the full force of the wind, it may have only been 3 Bft, but it was blowing side-on and raising sizable waves. Two of the group hadn’t much experience on open water and this was a baptism in fire! Especially when we went further into the lake, where the waves were between 0,5 and 1 metre!

A 5 second film

The wind has been blowing for 15 km over the water at that point, enough to raise good surfing waves. Unfortunately we were going fairly slowly at this stage so didn’t have much time to catch many waves, but Iede and I did pick up a few.

We cut the planned dogleg short due to the group’s speed and soon headed straight for the Wadden. It was a tough battle for some, balancing on the waves coming from the right aft side, the big waves have a tendency to introduce you to surfing them, if you aren’t careful. Some lessons in using the skeg were dished out, and all did pretty well in balancing the forces of nature – wind, waves – centres of lateral rotation, action and reaction!

After aiming for the communication tower in Lelystad for most of the first hours, we eventually saw the first bit of the Wadden on the horizon, the lookout tower, looking a bit like ET. After aiming at that for a while we decided to land on the beach; going into the harbour would have taken another 30 minutes or so.

From here we wandered into the settlement, feeling a bit like Robinson Crusoe re-entering civilisation. We paid our dues and had some lunch. Unfortunately we needed to paddle back with a slight headwind at 4 Bft, and we had already taken quite a while getting to the Wadden, so could only afford a short break, but did have a short walk and climb of the tower.

From there it was quite a slog back, the going slow in the waves, but the newbies were enjoying it by now! Even the gusts of 5½ Bft. We had a short break on the water, making a raft of the kayaks, and digesting some sugar.

Ivo on the crest of a wave. Note Gertjan’s head in the next trough at the bow! I was in a trough taking the picture.

Navigation was made difficult by there being no bouys until the last few hundred metres. Even the bouys on the map were not on the water! In the last 4 km or so the wind started abating, and we had some respite as we came within the lee of the land to the west. After crossing the channel near the lock at Enkhuizen we paddled on to the beach. Here I greeted the couple on the yacht that I’d spoken to earlier, they had been quite concerned and had gone to the beach twice to see if we were going to make it back! They were almost as relieved as us to be back 😊

After packing up we sped off to the club, and then home for a very late dinner. It was a long day, but good paddling in great open water!

Scroll down for English

Tekst: Audrey
Foto’s: Maria en Hayley.

Windstil en zonnig. Wat wil je nog meer voor een beginnerstocht? Een beetje avontuur natuurlijk! Met een 7-koppige groep vertrokken we om 10.15 uur vanaf de Kralingse plas. Caroline en Emil namen ons mee op sleeptouw en Mike vergezelde ons het eerste stuk. Het overhevelen van de kajaks was voor ons, beginners (Hayley, Maria, Renee en Audrey), natuurlijk niet te doen. Als onhandige ganzen hijsen we onszelf uit de kajaks en waggelen de weg over. Dat hoort dus ook bij peddelen… 

Via de Boezem volgen we nu de stroom van de Rotte. Mike gaat alleen verder en wij stappen al snel over naar de Bergse Voorplas. We zien über schattige baby eendjes, maar ook suppers en de eerste motorboten. 

Onder de straatweg door naar de Bergse Achterplas. We komen aan bij een soort Hillegersbergse mangrove, langs achtertuinen en aangemeerde bootjes. We gebruiken al onze skills. Al slalommend varen we eruit en Renee lukt het zelfs ook nog gras en tennisballen te vangen. En hoog te houden! 

We varen verder langs zwanen en Plaswijckpark om vervolgens een stop te maken bij het terras van Abrazo. We vergapen ons aan broodjes kroket en Italiaanse tosti’s en denken aan onze boterhammen met pindakaas.

Met nieuwe energie varen we het laatste stuk terug. Moe en voldaan, de kajaks weer aan de kant. Genoteerd: 14.50u!

Bergse Plassen Beginners’ Tour (22 May 22 2022)

Text: Audrey
Photos: Mary and Hayley.

Windless and sunny. What more could you want for a beginner tour? A little adventure of course! With a group of 7 we left at 10.15 am from the Kralingse Plas. Caroline and Emil took us in tow and Mike accompanied us the first part. Portaging the kayaks was of course impossible for us beginners (Hayley, Maria, Renee and Audrey). Like clumsy geese, we hoist ourselves out of the kayaks and waddle across the road. So that is included in paddling…

Via the Boezem we now follow the stream of the Rotte. Mike continues alone and we soon transfer to the Bergse Voorplas. We see über cute baby ducks, but also suppers and the first motor boats.

Under the road to the Bergse Achterplas. We arrive at a sort of Hillegersberg mangrove, past backyards and moored boats. We use all our skills. While slaloming we paddle out and Renee even manages to catch grass and tennis balls. And to hold them high!

We paddle further past swans and Plaswijck Park before making a stop at the terrace of Abrazo. We marvel at croquette sandwiches and Italian toasted sandwiches and think of our peanut butter sandwiches.

With new energy we paddle the last part back. Tired and satisfied, the kayaks again in the racks. Noted: 14.50h!

Scroll down for English

Tekst: Andrea
Foto’s: James, Andrea, Mike

Op 14-15 mei hebben Mike, Iede, Andrea G. en James M. een kajak- en kampeertocht gemaakt naar het Grevelingenmeer. Het oorspronkelijke plan was om in het Haringvliet te peddelen en te kamperen op Tiengemeten. Maar omdat kamperen op Tiengemeten niet meer mogelijk is [Mike: tenzij je veel meer betaalt, want ontbijt en diner zijn verplicht!], hebben we alternatieve regelingen getroffen om rond het Grevelingenmeer te peddelen en te kamperen in Zonnemaire.

Route – gekleurd heen, grijs terug

Het Grevelingenmeer is een groot zoutwatermeer dat is ontstaan ​​door het project Deltawerken ter bescherming tegen overstromingen.

De eerste dag peddelden we langs de noordoever van het Grevelingenmeer en stopten voor de lunch op het kleine eiland Archipel. Onderweg zagen we scholeksters en sterns, maar het meest opmerkelijk waren de honderden kwallen waar we tussen peddelden. Dit waren oorkwallen (ook wel maankwallen genoemd), de meest voorkomende soort in Nederland.

We sloten de eerste dag af door de vier kajaks over de dijk te slepen om bij de camping aan te komen waar we het avondeten kookten en genoten van het weer en de zonsondergang.

De tweede dag peddelden we vanaf de camping rond de zuidkant van Stampersplaat. We zagen wilde paarden en hoorden van anderen dat er zeehonden waren gespot, maar die hebben we niet gezien.

We stopten weer bij Archipel, peddelden door wat oesterriffen en naar Ossehoek voor de lunch. Tegen het begin van de middag kwamen we terug in de buurt van het bezoekerscentrum om de boten in te pakken en de weekendtrip af te ronden op ongeveer 29 km gepeddeld.

Grevelingenmeer Camping Trip (14-15 May)

Text: Andrea
Photos: James, Andrea, Mike

On 14-15 May, Mike, Iede, Andrea G., and James M. took a kayak and camping trip to Grevelingenmeer. The original plan was to paddle in the Haringvliet and camp on Tiengemeten. But because camping on Tiengemeten is no longer possible [Mike: unless you pay much more, as breakfast and dinner are compulsory!], we made alternative arrangements to paddle around Grevelingenmeer and camp in Zonnemaire.

Route – coloured there, grey back

Grevelingenmeer is a large saltwater lake created through the Deltaworks project for flood protection.

The first day we paddled along the north bank of Grevelingenmeer and stopped for lunch on the small island of Archipel. Along the way we saw oystercatchers and terns but most remarkable were the hundreds of jellyfish we paddled amongst. These were ear jellyfish (also called moon jellyfish), the most common type in the Netherlands.

We finished the first day by hauling the four kayaks over the dyke to arrive at the campsite where we cooked dinner and enjoyed the weather and sunset.

The second day we paddled from the campsite around the southern side of Stampersplaat. We saw wild horses and heard from others that seals had been spotted, but we didn’t see any.

We again stopped at Archipel, then paddled through some oyster reefs, and to Ossehoek for lunch. By early afternoon we arrived back near the visitors center to pack up the boats and wrap up the weekend trip at around 29 km paddled.

Scroll down for English

Tekst: Hayley
Foto’s: Mike & Hayley

Als kersvers lid van Never Dry en als totale beginner op het gebied van kajakken stond ik te popelen om aan mijn eerste tocht buiten de Kralingse Plas te beginnen. Ook Renee en Maria, die ook net afgestudeerd zijn van de Introductiecursus, waren klaar om mee te doen. Een meer ervaren Danique deed mee en met Mike als onze onverschrokken leider gingen we als een groep van 5 de Rotte verkennen.

Route – de lichte lijn is de heenreis, de donkere lijn de terugreis

We waren gezegend met prachtig lenteweer. De zon scheen en de wind was niet te sterk of te koud. Na wat korte introducties, wat huishouding en het doornemen van de geplande route waren we klaar om het water op te gaan.

Ik zal eerlijk zijn en zeggen dat ik nog steeds een beetje wankel en onzeker ben over het in- en uitstappen van een kajak. Gelukkig voor ons gaf Mike ons volop mogelijkheden om deze belangrijke vaardigheid te oefenen: Stap uit om de sluis over te steken, stap in op het kanaal. Stap uit bij de Bergse Voorplas, stap in bij de Bergse Voorplas. Stap uit voor de lunch, stap in na de lunch.

Mike was er altijd geduldig met advies en begeleiding en zorgde ervoor dat we alle “need to know’s” van toeren kenden. Tijdens deze reis heb ik geleerd hoe je vanaf verschillende hoogtes kunt instappen, de beste plek om op elke steiger te staan, hoe je in je eentje een kajak in het water laat zakken en hoe je je peddel aan de kajak vastmaakt, om er maar een paar te noemen.

Ik ben bekend met de kanalen, rivieren en meren rond Rotterdam, maar ik was echt verrast door hoe anders de ervaring is vanuit een kajak. Het is echt een hele andere wereld. Ik denk niet dat ik mezelf de eerste 5 kilometer kon weerhouden om te glimlachen. Het was prachtig om de pas uitgekomen eendjes en zwanen (zwaantjes) met hun moeders genesteld in het riet te zien, een kijkje te nemen in de smetteloze tuinen van de herenhuizen die de Bergse Voorplas omringen en om omhoog te kijken naar een heel Nederlands icoon, de molen; het voelt alsof je in een ansichtkaart bent getransporteerd.

Het was fantastisch. Maar aan alle goede dingen komt een einde. Op een veilig punt aan de Rotte ontweken we het verkeer om over te steken naar de overkant om aan onze terugreis naar het clubhuis te beginnen.

We kwamen terug bij de sluis met vermoeide lichamen, zonovergoten gezichten, een plastic zak met afval geplukt uit de grachten (goed gedaan Mike en Renee!) en zonder dat er iemand in viel! Succes! Om de dag nog onvergetelijker te maken kwamen we net op tijd aan om via de sluis terug te keren naar de plas. Dit was weer een primeur voor Maria en mij.

Het was niet de bruisende, wildwatervaren-ervaring die ik me had voorgesteld, maar niettemin interessant.

Deze rondreis van 12 km heeft mijn enthousiasme voor deze sport alleen maar versterkt. Ik kijk ernaar uit om meer te leren, meer te zien en meer te ervaren vanuit een kajak!

Dank aan Mike en de lieve vrouwen die meededen!

Rotte Beginners Tour (8 May 2022)

Tekst: Hayley
Photos: Mike & Hayley

As a brand new member of Never Dry and as a total novice to kayaking I was itching to jump into my first tour outside of the Kralingse Plas. Renee and Maria, who are also recent graduates from the Introduction course were ready to take part too. A more experienced Danique joined in on the fun and with Mike as our fearless leader we were off to explore the Rotte as a group of 5.

Route – the light line is the out trip, the dark line the trip back

We were blessed with wonderful spring weather. The sun was shining and the wind wasn’t too strong or too cold. After some short introductions, some housekeeping and a run-down of the planned route we were ready to hit the water.

I will be honest and say that I am still a bit shaky and unsure on the step-ins and step-outs of a kayak. Luckily for us Mike gave us plenty of opportunities to practice this important skill: Step out to cross over the sluis, step in on the canal. Step out at the Bergse Voorplas, step in at the Bergse Voorplas. Step out for lunch, step in after lunch.

Mike was always there patiently offering advice and guidance and ensuring we knew all the “need to know’s” of touring. On this trip I learnt how to step in from different heights, the best place to stand on each steiger, how to lower a kayak into the water on your own and how to fasten your paddle to the kayak, to list a few.

I am familiar with the canals, rivers and lakes around Rotterdam but I was really surprised by how different the experience is from a kayak. It is really a whole other world. I don’t think I could stop myself from smiling for at least the first 5 kilometers. It was wonderful to witness the freshly hatched ducklings and swans (cygnets) with their mothers nestled into the reeds, to sneak a peak into the immaculate gardens of the mansions that encircle the Bergse Voorplas and to look up at a very Dutch icon, the windmill, and feel like you have been transported into a postcard.

It was fantastic. But all good things must come to an end. At a safe point on the Rotte we dodged the traffic to cross to the other side to begin our return journey to the clubhouse.

We made it back to the sluis with tired bodies, sun-kissed faces, a plastic bag of trash picked out of the canals (great job Mike and Renee!) and without anyone falling in! Success! To make the day even more memorable we arrived just in time to use the sluis to return to the plas. This was another first for Maria and I.

It was not the bubbling, white-water rafting experience I imagined, but interesting none the less.

This 12km round trip has only cemented my enthusiasm for this sport. I am looking forward to learning more, seeing more and experiencing more from a kayak!

Thanks to Mike and the lovely women who joined!

Scroll down for English

Tekst: Sam

Foto’s: Sam, Coby, Mike (incl. route = geografische interesse)

De Reeuwijkse Plassen, voor mij een redelijk maar niet geheel onbekend gebied. Aangezien het al erg lang geleden was dat ik daar geweest ben en er een prachtige dag in het vooruitzicht lag was dit een mooie gelegenheid om er weer eens een kijkje te nemen.
In mijn onderbewuste was ik er een beetje vanuit gegaan dat we vroeg of laat de Reeuwijkse Plassen wel tegen zouden komen, het tegendeel zou blijken.
Onder de deskundige leiding van Victor werden ´s ochtends alle boten in rap tempo op de trailer gebonden en waren we, gewapend met elf kajaks en twee Canadese kano´s, vlot op weg.

Over de route kan ik de lezer helaas weinig vertellen. Ik heb onderweg enkel genoten van de omgeving, het gezelschap en het weer, maar waar we precies geweest zijn weet ik eigenlijk niet meer. Hoe noemen ze dat ook alweer? In het moment leven, mindfulness bezig zijn of wellicht gewoon geografische desinteresse. Enfin, het maakt ook niet uit, we hebben genoten en daar gaat het om!
Het enige dat ik weet is dat we ergens ten noordwesten van de plassen zijn begonnen en hier een aantal uur, 50 bruggen, 15 overdragingen en een km of 17 later ook weer zijn teruggekomen.

De groep bestond uit een leuke mix van ervaren rotten, beginnende vaarders en alles ertussenin. Dit was onderweg te merken door het veelvuldig uitwisselen van tips en feedback; ´leg je been plat aan de kant waarnaar je wil opkanten´, ´gebruik een peddelbrug bij het instappen´, ´niet zo schreeuwen als je onder een bruggetje doorvaart´ en meer van dergelijke adviezen kwamen voorbij.

Naast het veelvuldig keren en draaien in de prachtige slootjes waarbij het opkanten geoefend kon worden werd er ook een beroep gedaan op onze flexibiliteit. Er moesten onderweg namelijk flink wat hindernissen in de vorm van lage bruggetjes en overdragingen genomen worden. Telkens als ik er al van overtuigd was dat de sloot zou doodlopen wist Victor ergens weer een klein slootje te vinden dat ons toch precies de goede kant op leidde.

We hebben genoten van een zonovergoten dag, een lunch in een oer-Hollands weiland en een prachtige route, bedankt Victor!

Roundtrip Reeuwijk (24 April 2022)

Text: Sam

Photos: Sam, Coby, Mike (plus route map = geographical interest)

The Reeuwijkse Plassen, for me a reasonable but not completely unknown area. Since it had been a long time since I was there last and a beautiful day ahead, this was a great opportunity to have another look.
Subconsciously I had assumed that sooner or later we would encounter the Reeuwijkse Plassen, the opposite would turn out to be the case.

Under the expert guidance of Victor, all the boats were quickly tied to the trailer in the morning and we were on our way, armed with eleven kayaks and two Canadian canoes.

Unfortunately I cannot tell the reader much about the route. I only enjoyed the surroundings, the company and the weather along the way, but I don’t really remember exactly where we went. What do they call that again? Living in the moment, practicing mindfulness or maybe just geographical disinterest. Anyway, it doesn’t matter, we enjoyed ourselves and that’s what matters!
All I know is that we started somewhere northwest of the lakes and came back here a few hours, 50 bridges, 15 transfers and 17 km or so later.

The group consisted of a nice mix of experienced paddlers, novice paddlers and everything in between. This was noticeable along the way through the frequent exchange of tips and feedback; ‘Put your leg flat on the side you want edge’, ‘use a paddle bridge when entering’, ‘don’t yell like that when you pass under a bridge’ and more such advice was given.

In addition to the frequent twisting and turning in the beautiful ditches where the edging could be practiced, our flexibility was also called upon. On the way, quite a few obstacles in the form of low bridges and transfers had to be overcome. Whenever I was already convinced that the ditch would come to a dead end, Victor managed to find a small ditch somewhere that led us in exactly the right direction.

We enjoyed a sunny day, a lunch in a traditional Dutch meadow and a beautiful route, thank you Victor!

Scroll down for English

Tekst & foto’s: Mike

Jan nodigde de leden van de appgroep Zeekajakken uit voor een tochtje op het Haringvliet. Het weer was ongewoon: waar de wind normaal uit het zuidwesten waait, was het vandaag zuid-zuidoost. Dit gaf Berend bijna ideale omstandigheden om te zeilen.

Wij (Iede, Berend en ik van Never Dry, Emiel van Goudse Peddel, Jan van beiden 😊 en Marc, een fanatiekeling uit het oosten van het land) vertrokken vanaf het strand aan de noordkant van de Haringvlietbrug en peddelden in het zonnetje door het Vuile Gat (ten noorden van Tiengemeten eiland). Tijdens een storm kan dit water echt ‘vuil’ zijn, maar vandaag waren er mooie golven, waar we gebruik van hebben gemaakt!

We peddelden ver voorbij het meest westelijke puntje van het eiland, rondden daar de boei en gingen toen richting het strand van Stad aan ’t Haringvliet, een klein dorpje (ongeveer 1.500 inwoners) met een grote naam! Op het strand zochten we een zonnig plekje uit de wind en wisselden verhalen uit over kampeeruitrusting en andere uitstapjes.

Op de terugweg hadden we het grootste deel van de weg tegenwind, zo’n 4 Bft. Toen we bijna ten zuiden van het startpunt waren, gingen we noordwaarts, waarbij we de vaargeul overstaken waar we enkele stuiterende golven hadden, niet surfbaar maar leuk – ze houden je scherp, komend uit verschillende richtingen met verrassende pieken. Al met al een hartstikke leuke voorjaarsreis.

Terug bij de auto’s inpakken en afscheid nemen, tot de volgende keer!

Spring loop Haringvliet (13 March 2022 – 28 km)

Text & photo’s: Mike

Jan invited the members of the Sea Kayaking app group for a trip on the Haringvliet. The weather was unusual: where the wind is normally south-westerly it was south-south-east today. This gave Berend almost ideal conditions for sailing.

We (Iede, Berend and I from Never Dry, Emiel from Goudse Peddel, Jan from both 😊 and Marc, a fanatic from the east of the country) set off from the beach at the north end of the Haringvliet bridge and paddled in the sunshine through the Vuile Gat (north of Tiengemeten island). During a storm this water can be really ‘dirty’ but today there were some fair waves, which we took advantage of!

We headed well past the westernmost tip of the island, rounded the buoy there and then headed for the beach at Stad aan ‘t Haringvliet, a small village (about 1.500 inhabitants) with a big name! On the beach we picked a sunny spot out of the wind and swapped stories about camping equipment and other trips.

On the way back we had a head wind, about 4Bft, most of the way. When we were almost due south of the starting point we headed north, crossing the shipping channel where we had some bouncy waves, not surfable but fun – they keep you on your toes, coming from various directions with surprising peaks. All in all a great spring trip.

Back at the cars we packed up and said our goodbyes, till the next time!

Scroll down for English

Tekst: Mike

Ik had zin om eens wat anders te doen dan mijn reguliere trainingstocht op de Rotte, dus in de appgroep gevraagd of iemand de Maas op wilde. Iede en ik vertrokken van de club, wetende dat de stroming door de getijden niet optimaal was. Maar we zijn een beetje stroming gewend, dus dachten dat we het niet erg zouden vinden om met de stroom stroomafwaarts te peddelen en dan stroomopwaarts er tegenin.
We hebben over het Oostplein overgedragen naar het Boerengat. Eenmaal op de Maas stopte ik met peddelen om te kijken hoe snel de stroming was, en het was 5,5-6 km/u! We vonden dit te sterk om tegen te peddelen op de terugweg, daar we ook nog wat tegenwind zouden hebben, dus zijn we overgestoken naar het Noordereiland en stroomopwaarts gekeerd. Hier was de stroming minder, zo’n 3,5-4 km/u en we maakten redelijke vooruitgang tegen getij en wind in tot aan de kop van het Zaag-eiland. Hier stopten we voor de lunch, uit de wind en in de zon.
De terugweg was aanzienlijk sneller en we pakten een paar golven, hoewel deze niet optimaal waren. Eenmaal bij het Boerengat daalden we af naar de Leuvehaven waar we indraaiden en terug peddelde –weer tegen de stroom in– via de Oudehaven, waar alle terrassen vol stonden in het vroege voorjaarszonnetje.

Op de kaart zie je de relatieve snelheid stroomopwaarts en stroomafwaarts
Het was een leuke tocht, hard werken tegen de stroom in, maar met een goed gevoel van voldoening als resultaat!

Two for Maas (6 March 2022 – 21 km)

Text: Mike

I left like doing something different to my regular training trip on the Rotte, so asked in the app group is anyone wanted to go on the Maas. Iede and I departed from the club, knowing that the current was suboptimal due to the tides. But we are used to a bit of current, so thought we wouldn’t mind paddling with the current downstream, and then against it upstream.
We portaged over Oostplein to the Boerengat. Once on the Maas I stopped paddling to see how fast the current was, and it was 5,5-6 km/h! We felt that this was too strong to paddle against on the return leg, when we’d also have some headwind, so we traversed to Noordereiland and turned upstream. Here the current was less, about 3,5-4 km/h and we made reasonable headway against tide and wind all the way to the head of the Zaag island. Here we stopped for lunch, out of the wind and in the sun.
The return leg was considerably faster, and we caught a few waves, although these were not optimal. Once at the Boerengat we continued down to the Leuvehaven where we turned in and paddled back –against the current again– via the Oudehaven, where all terraces were filled in the early spring sunshine.

On the map you can see the relative speed going upstream and downstream
It was a fun trip, hard work against the current, but with a good feeling of accomplishment as a result!

Tekst: Elsbeth

Zondag 6 februari vertrokken we met z’n vieren naar Hoek van Holland; Heleen, Mike, Coen en Elsbeth. We namen 2 wildwaterboten en een zeekajak mee. Heleen had ter plekke een sit-on-top gereserveerd. Aan de kust heeft Rein Hagenaars een container staan. Daar hadden we afgesproken met 2 medevaarders uit Den Haag. Met z’n zessen zouden we een clinic van Rein volgen.

Die dag stond er windkracht 6. De golven volgenden elkaar snel op en konden wel 2,7 meter hoog worden. Bij aankomst parkeerden we de auto’s en moesten nog 500 meter met de kajaks (op karretjes) lopen naar de container. De kajaks waaiden bijna weg en wij ook! We liepen even het strand op en inderdaad, de zee zag er ruig uit. We keken elkaar aan want voor de meesten was het vandaag de eerste keer (eventueel na lange tijd) dat iedereen ging brandingkajakken!

Maar eerst kregen we theorie les van Rein. Hij vertelde ons over de stromingen; de muien en zopers. De verschillende windrichtingen. Plekken in Nederland waar je kan brandingkajakken en wat je daar kan verwachten. De golven op zee en aan de kust.Toen pakten we onze kajak en liepen door het zand naar de kustlijn. Instappen en peddelen maar. Bij de eerste doortocht viel bijna iedereen om. Lekker hoor, dat zoute water in je mond. De wind stond vandaag landinwaarts waardoor de kajaks naar de kust dreven als je omviel. Wel snel je peddel pakken en dan naar het zand om je kajak weer in te klimmen. En gaan……en gaan….en gaan…. spelen met de golven, spelen met de zee, de wind die aan je trekt. Wat een feest, wat een kracht, wat een lol!!!!!Na 45 minuten waren we allemaal op. Nog 1 keer dan. En nog 1 keer. Ja maar, nog 1 keer spelen in die grote golven. En toen deden de spieren het niet meer of waren de handen te koud geworden. Intussen waren Claudia, Iede en Thomas komen kijken. Ze hebben hele gave foto’s en filmpjes gemaakt. Wij droegen de kajaks weer over het strand naar de container. Daar hebben we droge en warme kleren aan gedaan. En toen weer naar de auto’s lopen. Kajaks op het dak. Even eten en iets warms drinken. Napraten met de groep. En naar huis. Geloof je me als ik zeg dat iedereen dit kan? Jullie zijn uitgenodigd!

Scroll down for English

Tekst: Mike Griffin

Foto’s: Victor, Onno, Mieke, Mike, Erik (route)

Zestien mensen hebben zich aangemeld voor de jaarlijkse TKBN-tocht, de Midwintertocht van never Dry. De tocht gaat traditiegetrouw van Capelle aan den IJssel via Nieuwekerk aan den IJssel en Zevenhuizen, terug naar het clubhuis van Never Dry aan de Kralingse Plas in Rotterdam.  Het was mooi weer, wat altijd fijn is bij het op- en afladen van de kajaks en bij het inschepen. Vooral als er maar een kleine plaats is om een ​​kajak te lanceren, dus het gebeurde één voor één.

Het eerste stuk is een kanaal door weilanden en nieuwbouwwijken. De groep verspreidde zich hier zodat de korte overdracht naar het volgende kanaal bij Nieuwekerk soepel verliep, mensen hielpen elkaar om de weg over te steken. Vanaf hier hadden we wat wind uit het westen, links van ons, maar dit was geen probleem, en het weer bleef goed, met een gedeeltelijk zonnige hemel, met wollige wolken die over ons heen vlogen.

Op weg naar Café Roerdomp in Zevenhuizen moesten we onder 14 bruggen door, waarvan 3 vrij laag. Voor sommige mensen was het de eerste keer dat ze de techniek ervaarden om in paren te gaan, plat op elkaars dek liggen. Dit heeft naar mijn mening veel meer de voorkeur dan om de brug te moeten dragen.We staken onderweg ook de snelweg A20 over, gelukkig niet hoeven overdragen aangezien iemand daar een aantal jaren geleden een aquaduct had aangelegd 😊 Het voelt altijd een beetje bijzonder om in een kajak een drukke snelweg over te steken! Onderweg werden we begroet door Victor en Nico vanuit de volgwagen.

Bij Roerdomp namen we een welkome pauze, de meeste peddelaars kozen voor het café waar we warm werden ontvangen, zo warm dat het een beetje een schok was om daarna weer de kou in te gaan, de wind was nu het grootste deel van de terugweg tegenwind. Hier verlieten 3 deelnemers ons, voor verschillende bezigheden waaronder een eskimoteercursus, en Nico voegde zich bij ons voor de tweede helft.

Dit bracht ons via de Rotte en vervolgens de Boezem naar de Kralingse Plas, wederom met mooi weer, al zorgde de tegenwind voor wat koude vingers onderweg. Terug bij de club werden de auto’s gehaald, alle boten geladen of weggezet en namen we afscheid, na samen genoten te hebben van een stukje Rotterdam en omgeving.

Ook voor volgend jaar staat deze tocht op de planning. Helaas konden we vanwege beperkingen niet genieten van de traditionele soep, koffie en thee, maar hopelijk doen we dat wel in 2023 weer!

Midwinter tour (30 Jan 2022)

Text: Mike Griffin

Photos: Victor, Onno, Mieke, Mike, Erik (route)

Sixteen people signed up for the annual TKBN tour, the Midwinter Tour of Never Dry. The tour traditionally goes from Capelle aan den Ijssel, via Nieuwekerk aan den IJssel and Zevenhuizen, back to the Never Dry clubhouse at the Kralingse Plas in Rotterdam.

 The weather was fine, which is always nice when loading and unloading the kayaks and preparing to embark. Especially when there is only a small place to launch a kayak so it happens one-by-one.

The first stretch is a canal through fields and new housing estates. The group spread out here so that the short portage into the next canal at Nieuwekerk went smoothly, people helping each other to cross the road. From here we had some wind from the west, on our left, but this was not a problem, and the weather remained good, with a partially sunny sky, with woolly clouds crossing overhead.

On the way to Café Roerdomp in Zevenhuizen we had to navigate under 14 bridges, 3 of which were quite low. For some people it was the first time they experienced the technique of going in pairs, lying flat on each other’s decks. This is in my opinion much more preferable to having to portage around the bridge.

We also crossed the A20 freeway on the way, luckily not having to portage as someone had built an aqueduct there, a number of years ago 😊 It always feels a bit special, crossing over a busy freeway in a kayak! On the way we were greeted by Victor and Nico from the support car.At Roerdomp we took a welcome break, most paddlers choosing for the café where we were warmly welcomed, so warm that it was a bit of a shock going back out into the cold afterwards, the wind now being a headwind most of the way back. Here 3 participants left us, for varying pursuits including a eskimo roll course, and Nico joined us for the second half.This took us on the Rotte and then the Boezem to the Kralingse Plas, again in good weather, although the head wind caused some cold fingers on the way. Back at the club the cars were fetched, all boats loaded up or put away and we parted, after having enjoyed a piece of Rotterdam and environs together.This tour is on the plan for next year again. Unfortunately we couldn’t enjoy the traditional soup, coffee and tea due to restrictions, but hopefully we’ll do that again in 2023!

Tochten zijn niet mogelijk op dit moment, maar kajakken kan je heel makkelijk doen op 1,5m afstand! Dus, i.p.v. de geplande tocht – Auld Lang Syne (Old times in Scots), gingen we in duo’s een rondje peddelen op de Boezen, Rotte en  Bergse Plassen.

Het weer was prachtig, warm, af en toe een straaltje zonlicht en ook af en toe een paar druppels. De wind gaf ten slotte een beetje spanning aan het oversteken van de plassen.

Het was weer een goed afsluiting van het vaarjaar voor zes leden, op naar 2022!