Scroll down for English
Door Marianne Roest
Met foto’s van Mike Griffin, Nena en Erik Karits
Mag je na drie jaar iets al een traditie noemen? Sinds de aanleg van de Marker Wadden proberen we in elk geval ieder jaar dit natuurgebied-in-ontwikkeling te bezoeken en elk jaar wordt het mooier. Nieuwe planten trekken nieuwe insecten aan, steeds meer vogels nestelen hier of trekken door en voor de vogelaars zijn er een paar prachtige vogelhutten.
Omdat we deze keer ook hebben gekampeerd op het eiland, was er genoeg tijd om daarvan te genieten.
Baardmannetjes. Of noem je ze baardvrouwtjes als er geen enkel mannetje tussen zit? We hebben ze veel gezien, maar niet gefotografeerd. Deze foto is van Erik Karits.
In de week voor vertrek dreigde de wind spelbreker te zijn, maar met 4 tot 5Bft zou het alleen maar leuk kunnen worden. En onvoorspelbaar als het weer toch is, ook voor Windfinder: op de heenweg hebben we ons best kunnen doen, 11 km tegen een pittige noordenwind in; op zondag viel het surfen een beetje tegen, met 3Bft in de rug.
Op de dam vlak voor Lelystad hurkt sinds 2010 een reus van metaal. De kunstenaar Anthony Gormley noemt het Exposure; hurkende of poepende man is het voor de toeschouwers geworden. Hoe dan ook is het een mooi en markant punt, al vanaf de punt van de Marker Wadden zichtbaar.
Op zondag pakten we voor het eerst ook het noordelijk deel van de archipel mee. 18 km in de boot blijven zitten en pauzeren op het water, want aanlanden is alleen in de haven toegestaan. Er wordt nog steeds slib en zand aangevoerd. Misschien dat daardoor een groot deel van de boeienrij (tijdelijk?) verdwenen is; we moesten blijkbaar zelf inschatten wat een redelijke afstand tot het broedgebied was.
We nemen herinneringen mee aan een mooie tocht en een fijn gezelschap. Wie deze keer niet mee kon, heeft volgend jaar een nieuwe kans, met overnachting. Zoek alvast je verrekijker en vogelgids op.
English version
Big water, wind and mudflats (17 and 18 July ’21)
By Marianne Roest
With photos by Mike Griffin, Nena and Erik Karits
Can you call something a tradition after three years? Since the construction of the Marker Wadden, we try to visit this nature reserve-in-development every year and it gets more beautiful every year. New plants attract new insects, more and more birds are nesting or migrating here and for bird watchers there are some beautiful bird hides.
Because we also camped on the island this time, there was plenty of time to enjoy it.
Bearded reedling – literally “bearded men” in Dutch. Or do you call them bearded women if there isn’t a single male among them? We saw a lot, but did not photograph them. This photo is by Erik Karits.
In the week before departure the wind threatened to be a bummer, but with 4 to 5 Bft it could only become fun. And unpredictable as the weather is, also for the Windfinder app: on the way there we were able to do our best, 11 km against a strong northerly wind; on Sunday the surfing was a bit disappointing, with 3 Bft tailwind.
Since 2010, a giant made of metal has been squatting on the dam just in front of Lelystad. The artist Anthony Gormley calls it Exposure; squatting or pooping man it has become for the viewers. In any case, it is a beautiful and striking point, visible from the tip of the Marker Wadden.
On Sunday we also paddled the northern part of the archipelago for the first time. We must stay in the boat for 18 km and rest on the water, because going on land is only allowed in the harbour. Silt and sand are still being pumped up onto the islands. Perhaps that is why a large part of the row of buoys has (temporarily?) disappeared; apparently we had to estimate for ourselves what a reasonable distance was to the bird breeding areas.
We take with us memories of a beautiful trip and good company. Those who couldn’t come this time will have another chance next year, with an overnight stay. Get your binoculars and bird guide ready.