Verslag en foto’s van Otto, de tochtleider

Vandaag staat mijn jaarlijkse najaarstocht op de agenda. Vroeg op want bij het instappunt in de polder is niet al te veel parkeerplek. Voor de vroege vogels alvast een pot koffie gezet om het leed te verzachten dat wij al om halfnegen vertrekken.

Door de twee andere tochten, die ook het weekend plaatsvonden, was er geen kanokar beschikbaar en werd het nog even spannend of alles op de auto’s geladen kon worden. Tot mijn verbazing was de kanokar nog gewoon beschikbaar en werden na een lekkere kop koffie werden de boten opgeladen. Snel even de koffie spullen opgeruimd en vertrokken wij met zijn vieren naar Oud-Alblas.

Mijn broer vaart dit jaar ook weer mee en stond al op ons te wachten. Afladen, sjouwen, inpakken en instappen en al snel waren wij onderweg naar Kinderdijk. Een tochtje van 8 km en na ruim een uurtje varen, en als maar kijken of de molens al te zien waren doken uiteindelijk de molens op.

Tijdens de traditionele koffie met appelgebak werd voorgesteld om de kano’s over te dragen en de andere vaart terug te nemen. Aan het eind van de vaart is een mooie sluis, maar helaas heeft deze geen zelfbediening, dus met de nodige acrobatiek en tussen de fietsers door weer overgedragen.

De lunch lekker middenin het boerenland gegeten, met een lekker zonnetje en 24 graden. Voor begin oktober natuurlijk uitzonderlijk lekker weer.

Na nog een klein uurtje varen waren wij weer terug bij het instappunt. Na enige discussie haalde de visser die op de kanosteigers zat bakzeil en konden wij met zijn alle uitstappen zonder een nat pak te halen.

Een mooie dag, met zicht op onze mooie erfgoed en dit keer in de kano en niet met tegenwind op de schaats bij -10 graden.