Scroll down for English
Op zaterdagochtend om 9.30 verzamelden we op de club. Onze tochtleider Susanne had alles tot in de puntjes voorbereid. De route voor gefietst, voor ons uitgeprint, vervoer geregeld, droogzakken te leen en ondanks de regenachtige voorspellingen ook nog eens prima kano-weer! Van te voren leek het animo nog even spannend met drie afmeldingen en Claudia die door haar rug was gegaan. Gelukkig kon Claudia toch mee en waren we met zes man – eh voor de verandering vijf vrouw en één man – compleet voor het avontuur Delft: Susanne, Claudia, Marianne, Mike, Merel en ik Iris. Met twee auto’s reden we naar Delft. Achter de auto van Mike de kanokar. We parkeerden naast een oude fabriek waar Mike vroeger werkte aan de Wateringseweg, al waar je relatief eenvoudig in en uit kan stappen.
Al peddelend over de Oostsingel genoten we van het prachtige uitzicht. We droomden weg bij prachtige huizen met torentjes en mooie tuinen. Bij de Oostpoort natuurlijk even een groepsfoto.
Bij de Zuidkolk sloegen we rechtsaf, langs het Centraal station. Het bleek warmer dan gedacht, de anoraks konden uit. Het water volgend kwamen we uit op de buitenwatersloot. We voeren tussen de waterlelies langs deze prachtige straat met idyllische huisjes en aan één kant enkel toegankelijk voor fietsers. Als alle steden toch met zoveel schoonheid waren ontworpen. Met enige regelmaat kleurde de straten oranje voor het EK. Ook lag er een fantastisch versierde waterfietszwaan als mascotte in deze gracht.
Iets voorbij Den Hoorn, met uitzicht op een nieuwbouwwijk konden we aanleggen voor de lunchpauze. We keken toe hoe jongens aan de overkant een poging tot (magneet) vissen deden. Mike ging rond met heerlijke stroopkoeken en Susanne liet ons proeven van bijzondere Turkse snoepjes. Met een gladde plank aan de waterkant vielen er bijna drie man in het water, gelukkig bleef de schade hier nog beperkt 😉
Hoewel we waren voorbereid op drie keer overdragen, viel dat alles mee. Enige flexibiliteit was wel vereist voor de bruggetjes in Den Hoorn. Als je plat achterover hing op je kano paste je er precies onderdoor 😉
Een iets wat eentonige route volgde. Toch blijft het altijd vermakelijk om bij mensen in huizen en tuinen te kunnen gluren vanaf de waterkant. De één een prachtig verzorgde rozen- en bloementuin, de ander een verslonsde schuur met rommel. Aan het eind van de Kerstanje kwamen we weer uit bij onze startplek. Van daaruit maakte we nog een ronde door het centrum. Wat een genot. Prachtige bruggetjes, gekleurde huizen, bruisende pleinen met gevulde terrassen. Met brede glimlachen werden we na-gekeken vanaf de terrasjes. 
Tegenover het geboortehuis van Vermeer aan de Voldersgracht namen we even pauze voor een wandelingetje door het centrum en een koffie. Samen met Marianne en Merel liepen we over de Beestenmarkt. Susanne en Claudia bleven bij een cafeetje bij de kayaks. Mike zou in de kayak blijven en wij zouden een ijsje voor hem meebrengen. Zal je net zien, komen we aan met een heerlijke ijsje volgens bestelling Pistache en Banaan, is Mike in geen velden of wegen te bekennen. Hij bleek even buurten in de winkel van de zus van een vriend.
We vervolgden onze slingertocht door het centrum. De lucht werd al iets dreigender, zouden we het droog houden? De eerste druppels vielen. Ze werden steeds dikker. Met grote plonsen spatten ze op het water. Je bent geen echte Never Dry-er als je de regen niet kunt omarmen.
We lieten ons lekker nat maken en vervolgde onze tocht. Eenmaal terug bij onze startplaats met 16km in de armen, waren we blij om weer aan wal te gaan. Een goede oefening voor het kampeerweekend in juli. Nu nog uit de kano komen na zo’n tocht. Of bij de hoge kant of bij de gladde stenen. De ervaren leden Marianne en Mike kwamen met veel souplesse omhoog. De andere liepen nog wat te stoeien. En dan denk je veilig aan wal te zijn zonder kleerscheuren, niks bleek minder waar. Terwijl Mike behulpzaam een kano weg droeg, verloor hij zijn evenwicht en gleed weg op de schuine stenen. In minder dan een seconde lag hij met kleer en al kopje onder in het kanaal. Op zo’n moment is je mimiek op je gezicht in verwarring: je schrikt en het werkt op je lachstuipen. Gelukkig kwam Mike zelf ook lachend boven water en viel de schade mee. Nadat hij weer droge kleren aan had, konden we rustig opladen en terug naar huis.
Wat een prachtige tocht en een heerlijke dag, bedankt Susanne!
English version
DELFT TOUR (26 JUNE 2021)
On Saturday morning at 9.30 we gathered at the club. Our tour leader Susanne had prepared everything down to the last detail. Cycled the route for us, printed it out for us, arranged transport, borrowed dry bags and, despite the rainy forecast, also arranged great canoeing weather! Beforehand, the enthusiasm seemed just as exciting with three cancellations and Claudia who had injured her back. Fortunately, Claudia was able to come along and we were six men – er for a change five women and one man – complete for the Delft adventure: Susanne, Claudia, Marianne, Mike, Merel and myself, Iris. We drove to Delft with two cars. Behind Mike the canoe trailer. We parked next to an old factory where Mike used to work on Wateringseweg, where you can get in and out relatively easily.
We enjoyed the beautiful view while paddling over the Oostsingel. We dreamed away at beautiful houses with turrets and beautiful gardens. A group photo at the Oostpoort of course.
At the Zuidkolk we turned right, past the Central Station. It turned out to be warmer than expected, the anoraks could be removed. Following the waterway we arrived at the outer canal. We paddled between the water lilies along this beautiful street with idyllic houses and on one side only accessible to cyclists. If only all cities were designed with such beauty. With some regularity the streets shone orange for the European Championship. There was also a fantastically decorated pedal boat swan as a mascot in this canal.
Just past Den Hoorn, with a view of a new residential area, we could stop for the lunch break. We watched as boys across the street made an attempt at (magnet) fishing. Mike went around with delicious syrup cakes and Susanne let us taste special Turkish sweets. With a slippery plank at the waterfront, three of us almost fell into the water, luckily the damage was limited here 😉
Although we were prepared for three portages, it was not that bad. Some flexibility was required for the bridges in Den Hoorn. If you leant flat back on your canoe you would fit right under it 😉
A somewhat monotonous route. Still, it is always amusing to be able to peek into people’s homes and gardens from the waterfront. One is a beautifully manicured rose and flower garden, the other a decrepit shed with rubbish. At the end of the Kerstanje we returned to our starting point. From there we made another loop through the centre. What a joy. Beautiful bridges, coloured houses, bustling squares with filled terraces. With wide smiles we were watched from the terraces.
Opposite Vermeer’s birthplace on the Voldersgracht we took a break for a walk through the centre and a coffee. Together with Marianne and Merel we walked over the Beestenmarkt. Susanne and Claudia stayed at a cafe near the kayaks. Mike would stay in the kayak and we would bring him an ice cream. Will you just see, we arrive with a delicious ice cream as ordered – pistachio and banana – Mike is nowhere to be seen. He turned out to be visiting in the store of a friend’s sister.
We continued our winding tour through the centre. The sky was getting a little more threatening, would we stay dry? The first drops fell. They kept getting fatter. They splash onto the water with big splashes. You’re not a true Never Dryer if you can’t embrace the rain.
We got wet and we continued our journey. Once back at our starting point with 16km in the arms, we were happy to go ashore again. A good exercise for the camping weekend in July. Now to get out of the canoe after such a trip. At the high wharf or on the smooth stones? The experienced members Marianne and Mike got out quite easily. The others were still battling. And then you think you are safely ashore without being unscathed, nothing could be further from the truth. As Mike helpfully carried a canoe away, he lost his balance and slipped on the slanted stones. In less than a second he was at the bottom of the canal, clothes and all. At such a moment your facial expression is confused: you startle and it makes you laugh. Fortunately, Mike himself came out of the water with a smile and the damage was not too bad. After he had changed into dry clothes we could calmly load and go home.
What a wonderful trip and a wonderful day, thank you Susanne!